Biografie

Renée and the Alligators verrassen de muziekliefhebbers, door aan het begin van deze nieuwe eeuw nog steeds met grote kracht en souplesse op de podia te heersen.
Ruim 50 jaar na de eerste hits zijn zij nog volop actief in de Nederlandse ‘Sixties’ scène.

Hierdoor vormen zij een zeldzaam orkest dat veel songs uit de Rock & Roll tijdperk aanstekelijk re- en produceert.
Een unieke band die een prachtige, maar vooral springlevend bewijs van de Nederlandse muziekgeschiedenis……

De geschiedenis van deze roemrijke band gaat terug naar het midden van de jaren vijftig; als (Haagse) Rocking Sensation Boys behoren tot de eerste rock 'n rollgroepen van het land.
De groep bestaat van 1956 tot 1959 en bestaat uit René Nodelijk (gitaar), Pim Veeren (bas), Aad van Zadel (drums), Rein de Vries (gitaar), Hugo v.d. Jagt, Loek Burgemeester en Hans van Eyk (gitaar).
In 1959 worden de Rocking Sensation Boys de begeleidingsband van Rein de Vries, wat leidt tot conflicten.
René stapt uit de band en formeert een eigen groep, The Alligators.

Een optreden van de Tielman Brothers maakt diepe indruk op hem.

Als René & his Alligators doen zij mee aan een talentenjacht waaraan ook de Rocking Sensation Boys en enkele gerenommeerde Indo-bands meedoen.
Ze winnen en worden geduchte concurrenten van hun als voorbeeld dienende Indo-bands. De groep bestaat uit: René Nodelijk (gitaar), Pim Veeren (bas), Ton van de Graaf (gitaar), Richard van de Kraats (drums).

In 1960 wordt René Nodelijk uitgeroepen tot 'Neerlands ruigste rocker' maar Tuney Tunes constateert desondanks dat hij 'beslist geen nozem is' maar studeert gitaar en viool aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.
In dat zelfde jaar verschijnt de eerste single op CNR: So Mad.

November 1961 vertrekt de groep voor drie maanden naar West-Duitsland.
Het bevalt slecht en de groep keert huiswaarts zonder bassist Pim Veeren, die overstapt naar de ook in Duitsland actieve Crazy Rockers.
Hij wordt vervangen door Ruud Schoonewelle

Tussen 1964 en 1967 wisselt de bezetting voortdurend. Ruud Schoonewelle wordt in 1964 vervangen door Peter de la Haye, keert in 1965 tijdelijk terug, waarna André Serban en Piet Zanstra bas spelen.

In 1964 valt Hans Vermeulen enige tijd in als bassist. Slaggitarist Ton van de Graaf wordt in 1965 vervangen door Ed Bekking, regelmatig vervangen door Leo Bennink. Drummer Richard van de Kraats wordt in 1964 vervangen door Wim Zech, die in 1965 plaats maakt voor Louis Blonk, soms vervangen door Peter Riethof, Gerrit Groenhof en Cesar Zuiderwijk.

In dit toenmalige instrumentale tijdperk had deze legendarische Haagse band enorm veel hits.
Vooral “Guitar Boogie” ook wel “Alligator Boogie” is tot standaardwerk in de Nederlandse popgeschiedenis uitgegroeid.
In die periode tot aan 1967 hadden ze nog tal van hits: Limelight, Gipsy Rock, (1962) - Heisser Sand, In the Mood, Guitar Boogie (1963) - La Comparsa, Two Guitars, My Happiness (1964) - Black Swan, Dansevise, Telstar (1965) - Eurovisie Mars, 12th Street Rag, She Broke my Heart (1966).

In 1967 verschijnt de elpee Guitar Boogie.
De groep maakt nog een single als The Alligators met Leendert Groenhof als zanger.
Onder de naam Toby Collar wordt het repertoire gewijzigd, omdat er geen interesse meer is voor rock 'n roll-muziek.

Onder de naam Toby Collar wordt het repertoire gewijzigd, omdat er geen interesse meer is voor rock 'n roll-muziek.

Ondertussen maakte Rene ook singles met "The Telstars"en nam enkele opnames op met de "Fouryo's".
De opnames met de "Fouryo's" zijn in de 60-er jaren uitgebracht op verzamel-LP's.
Rene Nodelijk componeerde en produceerde ook op verzoek van Johnny Lion de titelsong voor de film "Brandende Liefde'.

In 1977 kwam zangeres Renée (de vrouw van Rene Nodelijk) bij de groep en veranderde de naam van de band in de naam "Renée".
Vanaf 1978 gaat het de groep voor de wind en breken ze door in binnen- en buitenland en waren ze vaak te zien op televisie met internationale hits: Sweet Nothin's,  Alligator Boogie 1978) - A Whole Lotta Shinkin's Going On, If You Wonna Be A Rock And Roller 1979) - Jimmy, Come Closer (1980) - Sad Man, Stranded Lady (1981) - High Time He Went, You're A Liar (1982) - Seventeen, Sometimes You Cry, Give Me A Break (1983) - Take Some Pills (1984).

Naar aanleiding van de succesvolle single High Time He Went (nummer 8 in april 1982) kiest Renée voor een solocarrière. Na enkele jaren voegt ze zich bij de heropgerichte Alligators , die nu als Renée & the Alligators opereren.
Uiteraard zijn de eigen hits van Renée & the Alligators altijd weer het hoogtepunt van de avond.

Guitar Boogie fungeert jarenlang als herkenningsmelodie van het Veronica radioprogramma Goud van Oud.

Nog steeds verbazen deze muzikanten jong en oud met hun spetterende optredens.
Renée and the Alligators tilt het verre verleden naar het heden en laat menigeen opnieuw hunkeren naar petticoats en vetkuiven, terwijl de nummers van Renée, op een totaal eigenzinnige wijze, de jaren 80 weer tot leven brengen met twee benen in het hier en nu.
Een zeldzame band die een prachtig, maar vooral springlevend bewijs is van de Nederlandse muziekgeschiedenis.
De groep profiteert van de herleefde belangstelling voor de (Neder-)pophistorie en treedt regelmatig op.

Op dit moment bestaat de band uit:

Zangeres: Renée
Sologitarist: René Nodelijk
Slaggitarist: Arie Nijkerk
Bassist: Fred Severin
Drummer:  meerdere